Шызафрэнія – псіхічнае захворванне, якое характарызуецца парушэннем мыслення, паводзін, ўспрымання навакольнага свету, а таксама эмацыйнымі растройствамi.
Якія асноўныя сімптомы шызафрэніі?
- Снижение уровня активности.
- Замкнутость.
- Агрессивность.
- Изменчивое (часто негативное) отношение к близким людям.
- Бедность содержания мышления, его нелогичность, обрывы мыслей, необычные убеждения, ощущение воздействия на мысли.
- Расстройства восприятия.
- Обеднение, притупление эмоций.
- Нарушение внимания и понимания.
- Неспособность разграничивать внутренний и внешний мир.
Дадзеныя сімптомы часта суправаджаюцца (праяўляюцца) трызненнем і галюцынацыямі.
Што рабіць, калі на шызафрэнію пакутуе блізкі Вам чалавек?
- Паспрабуйце, як мага раней звярнуцца па дапамогу да спецыяліста – ўрача-псіхіятра. Тэрміны пачатку лячэння маюць найважную ролю!
- Строга выконвайце прадпісаннi ўрача і кантралюйце пастаянны прыём медыкаментаў.
- Ніякіх наркотыкаў і алкагольных напояў хвораму на шызафрэнію! Яны пагаршаюць сімптомы хваробы.
- Звяртайце ўвагу на ўсе змены самаадчування. Па магчымасці запісвайце і паведамляйце пра iх ўрачу.
- Не імкнiцеся хутка змяніць сацыяльнае становішча хворага, месца яго вучобы, род заняткаў, сітуацыю ў сям’і.
- Ня выяўляйце празмернай эмацыйнасці ў адносінах з хворым.
- Ня выяўляйце ў адносінах да хворага агрэсію.
- Паспрабуйце палегчыць пачуццё адзіноты.
- Старайцеся зразумець пачуцці і думкі хворага, выяўляйце спачуванне, не выклікаючы адчуванне небяспекі і не навязваючы сваю дапамогу.
- Не смейцеся над тым, што кажа хворы, не прыніжайце і ня абражайце яго.
- Не спрачайцеся з хворым і не пераконваюць яго.
- Тлумачыцеся прасцей. Кажыце тое, што вы хацелі сказаць, ясна, спакойна і ўпэўнена.
- Будзьце адкрытыя ў размове.
- Падмацоўвайце ў хворым пачуццё рэальнасці.
- Падтрымлівайце і развівайце сацыяльныя навыкі хворага ў яго паўсядзённай дзейнасці.
Як правільна лячыць шызафрэнію?
Важна своечасова і дакладна распазнаць пачатак шызафрэніі, прызначыць комплекснае і адэкватнае лячэнне, пабудаваць прадуманую сістэму рэабілітацыі хворага на шызафрэнію, навучыць яго і членаў сям’і правільным паводзінам.
Вялікае значэнне мае давер да ўрача, супрацоўніцтва з ім, а таксама правядзенне актыўнай сацыяльная праца, якая ўлічвае асаблівасці сям’і хворага, яго сацыяльны статус.
Каб лячэнне шызафрэніі было эфектыўным неабходна правільна падабраць адпаведныя медыкаменты, якія ліквідуюць сімптомы шызафрэніі, якія валодаюць мінімальнай колькасцю пабочных эфектаў і не зніжаюць якасць жыцця.
Лепш за ўсё лячэнне шызафрэніі трэба пачынаць у стацыянары, яно павінна ўключаць у сябе пастаноўку дакладнага дыягназу, паколькі варыянтаў праявы шызафрэніі досыць шмат. Пажадана, каб абстаноўка вакол хворага на шызафрэнію была спакойнай (ён знаходзіўся адзін у палаце), каб урач, які аказвае дапамогу валодаў сучаснымі метадамі псіхатэрапіі.
Недапушчальна пакiнуць хворага на шызафрэнію сам на сам, выключыць тую дзейнасць, якая была яму цікавая. Актыўнасць хворага на шызафрэнію павінна заахвочвацца кваліфікаваным персаналам, які памятае не толькі медыцыну, але і псіхалогію. У шэрагу выпадкаў важна ўмацаваць сілы хворага, падабраўшы для яго паўнавартаснае харчаванне, адэкватную лячэбную фізкультуру, масаж, фізіятэрапію і бальнеятэрапію. Вакол хворага на шызафрэнію павінны быць не толькі дасведчаныя ўрачы, але і спецыяльна навучаныя псіхолагі, сацыяльныя работнікі.
Многія лічаць, што шызафрэнія невылечная. Аднак, на самай справе выйсце ёсць.