Хвароба Альцгеймера – адно з найбольш цяжкіх захворванняў, якія пачынаюцца ў пажылым і старэчым узросце. Хвароба Альцгеймера характарызуецца паступова нарастаючым пагаршэннем памяці і іншых інтэлектуальных функцый.
У аснове захворвання ляжыць комплекс парушэнняў у галаўным мозгу, якія прыводзяць да прагрэсавальнай гібелі нервовых клетак. Пры адсутнасці лячэння хвароба няўхільна прагрэсуе і прыводзіць да разбурэння ўсіх псіхічных функцый.
Хвароба Альцгеймера развіваецца паступова, паволі. Першым праявай захворванні з’яўляюцца парушэнні памяці і ўвагі. Новая інфармацыя засвойваецца ўсё горш. Чалавек становіцца непамятлівым, безуважлівым, бягучыя падзеі ў яго перажываннях падмяняюцца ажыўленнем успамінаў пра мінулае. Як правіла, ужо на ранніх стадыях хваробы пакутуе арыенціроўка ў часе. Парушаецца ўяўленне аб часовай паслядоўнасці падзей. У іншых выпадках хвароба пачынаецца з змяненняў характару пажылога чалавека. Ён становіцца грубым, эгаістычным, апатычным, сціраюцца уласцівыя раней асобасныя асаблівасці. Нарэшце, першымі праявамі хваробы Альцгеймера могуць быць трызненне або галюцынацыі, а таксама зацяжныя дэпрэсіі.
На ранняй стадыі хваробы Альцгеймера пацыенты рэдка трапляюць да ўрача, асабліва калі адсутнічаюць псіхічныя парушэнні. Як правіла, сваякі хворага разглядаюць парушэнні памяці і змены характару як праявы натуральнага старэння. Між тым, лячэнне, пачатае на ранняй стадыі хваробы Альцгеймера, найбольш эфектыўна. У цяперашні час існуюць метады нейрапсiхалагiчнага і інструментальнага абследавання, якія дазваляюць паставіць правільны дыягназ ужо на ранніх этапах хваробы Альцгеймера.
Пры далейшым прагрэсаванні хваробы Альцгеймера сімптомы дэменцыі становяцца відавочнымі. Парушаецца арыенціроўка ў часе, прасторы, навакольнага абстаноўцы. Хворыя не ведаюць дату, месяц і год могуць згубіцца ў знаёмым месцы, не заўсёды разумеюць, дзе знаходзяцца, не пазнаюць знаёмых і блізкіх людзей. Паступова парушаецца арыенціроўка і ва ўласнай асобы. Хворыя не могуць назваць свой узрост, забываюць ключавыя факты жыцця. Нярэдка назіраецца “зрух у мінулае”: яны лічаць сябе дзецьмі або маладымі людзьмі, сцвярджаюць, што іх даўно памерлыя бацькі жывыя. Парушаюцца звыклыя навыкі: хворыя губляюць здольнасць карыстацца бытавымі прыборамі, не могуць самастойна апрануцца, памыцца. Усвядомленыя дзеянні падмяняюцца стэрэатыпным блуканнем і бессэнсоўным збіраннем рэчаў. У апошнiх стадыях хваробы Альцгеймера пацыенты цалкам губляюць здольнасць існаваць без старонняй дапамогі, моўная і рухальная актыўнасць абмяжоўваецца бессэнсоўнымі крыкамі і стэрэатыпнымі рухамі ў межах ложку.
Лячэнне хваробы Альцгеймера
У цяперашні час распрацаваны прэпараты, эфектыўнасць якіх у лячэнні хваробы Альцгеймера пацверджана клінічнымі выпрабаваннямі. Выкарыстанне гэтых прэпаратаў дазваляе ў значнай меры запаволіць прагрэсаванне хваробы, падоўжыць жыццё хворых, часткова кампенсаваць ўжо парушаныя псіхічныя функцыі, палепшыць працэсы мыслення і сацыяльнае функцыянаванне хворых і палегчыць догляд за імі. Эфектыўнасць лячэння істотна ўзрастае пры прызначэнні прэпаратаў на стадыі пачатковай або ўмеранай дэменцыі (слабога розуму).
Важна і тое, што тэрапія павінна ісці пад пастаянным медычным кантролем з рэгулярнай ацэнкай эфектыўнасці і пераноснасці прэпаратаў.